شعر نیمایی: گز
می توان لغزید، لغزش اعتبار ماست!
دشت اگر دریای شن های نرفتن هاست،
خودخوری کوه اگر از هر نگفتن هاست!
من گز سرسخت روئیده چو دشنامی به دنیا از دل سنگم!
من خود حرفم
من خود راهم
می توان لغزید و چیزی گفت
می توان لغزید و راهی رفت.
بهرام بهرامی
- ۰۴/۰۹/۰۸