شعر «شبانه» با مطلع «مرا/تو/بی‌سببی/نیستی» یکی از مشهورترین و زیباترین شعرهای احمد شاملو، شاعر بزرگ معاصر ایران است. این شعر در فروردین ۱۳۵۱ سروده شد و از جمله اشعاری است که در مجموعه‌ای به نام «شبانه‌ها» جای گرفته‌اند. شاملو در این شعر با زبانی آهنگین و تصاویری پراحساس، عشق و ستایش معشوق را به شکلی بی‌نظیر به تصویر می‌کشد. شعر «شبانه» نه تنها از نظر محتوایی عمیق و تأمل‌برانگیز است، بلکه از نظر ساختار زبانی و موسیقی کلمات نیز نمونه‌ای درخشان از هنر شعری شاملو به شمار می‌رود. در ادامه، متن کامل این شعر را می‌خوانیم و سپس به نقد و بررسی آن می‌پردازیم.
متن شعر «شبانه» اثر احمد شاملو
مرا تو بی سببی نیستی
مرا تو
بی سببی
نیستی.
به راستی
صلت ِ کدام قصیده ای
ای غزل؟
ستاره باران ِ جواب ِ کدام سلامی به آفتاب
از دریچه تاریک؟